Ыбырайым:— Мен күл мен топырақтан жаралған пенде болсам да, Иеммен сөйлесіп тұрмын.
Мен тәніме азалы киім киіп, бетімді топыраққа бастым.
онда бар адамзат бірден құрып, пенде атаулы топыраққа қайта айналар еді.
Сондықтан бұрынғы айтқандарыма өкініп, қатты қайғырып күл-топырақта отырмын.
«Батпаққа» терең батып бара жатырмын,Аяқ басып тұрар жер таба алмаймын,Судың тереңіне батқан адамдаймын,Ағызып барады мені қатты ағын.
«Батпақтан» мені тартып шығара көрші,«Тұңғиыққа» батуыма жол бермеші,Жек көретін дұшпандардан құтқаршы,«Терең сулардан» Мені тартып шығаршы.