Ал Ханна:— Мырзам, олай емес. Мен бір күйзеліп жүрген сорлы әйелмін. Не шараптан, не сырадан ауыз да тиген жоқпын. Тек көкірегімдегі зарымды Жаратқан Иеге ақтарып сиынып отырмын.
Күшім судай төгіліп, таусылды құрғап,Сүйектерім буынынан қалды босап.Кеудемде жүрегім балауыз құсапӘбден балқып, елжіреп кетті босап.
Сырымды Саған ақтарған кезімдеМынау бірден түседі менің есіме:Мен көпшілікті жетелеген едім,Құдайдың үйіне қарай өрледім,Мейрамдаған халықпен бірге жүрдім,Шат-шадыман болып шүкірлік еттім.
Тұр да айқайла, уа, Сион, түнгі күзет басталғанда,Тәңір алдында жүрегіңді ақтар әр көше басында!Аштан өлер халқың үшін қолыңды жай жалбарына!(Иерусалим:)