Книга Псалтирь Cтих 8 | Параллельные места

Uczynił zadość ich żądaniu, lecz zesłał na nich zarazę. Zapomnieli o Bogu, który ich ocalił, który wielkich rzeczy dokonał w Egipcie, Uznano mu to za czyn sprawiedliwy z pokolenia na pokolenie, na zawsze.

Zgromił Morze Czerwone i wyschło, i poprowadził ich przez fale jakby przez pustynię.

I ocalił ich z ręki ciemięzcy, i z ręki przeciwnika uwolnił.

Wody pokryły ich wrogów: ani jeden z nich nie pozostał.

Słowom więc Jego uwierzyli i śpiewali Jemu pochwały.

Szybko o dziełach Jego zapomnieli: na Jego radę nie czekali.

Pałali żądzą na pustyni, na próbę wystawiali Boga na odludziu.

Uczynił zadość ich żądaniu, lecz zesłał na nich zarazę.

Zazdrościli Mojżeszowi w obozie, Aaronowi, świętemu Pańskiemu.

Otwarła się ziemia i połknęła Datana, i nakryła zgraje Abirama.

I ogień zapłonął przeciw ich zgrai, i płomień spalił bezecnych.

U stóp Horebu zrobili cielca i oddawali pokłon ulanemu posągowi.

Zamienili swą Chwałę na wizerunek cielca jedzącego siano.

Zapomnieli o Bogu, który ich ocalił, który wielkich rzeczy dokonał w Egipcie,

dziwów — w krainie Chama, zdumiewających — nad Morzem Czerwonym.

Postanowił ich zatem wytracić, gdyby nie Mojżesz, Jego wybraniec: on wstawił się do Niego, aby gniew Jego odwrócić, by ich nie wyniszczył.

I wzgardzili wspaniałą ziemią, nie uwierzyli Jego słowu.

Ale szemrali w swoich namiotach, nie słuchali głosu Pańskiego.

I przysiągł im z ręką podniesioną, że powali ich na pustyni,

że ich potomstwo rozproszy wśród ludów, że ich rozsypie po krajach.

Potem przystali do Baal-Peora, spożywali z ofiar dla [bogów] umarłych.

Drażnili Go swymi postępkami i spadła na nich plaga.

Lecz powstał Pinchas, odbył sąd i zaraza ustąpiła.

Uznano mu to za czyn sprawiedliwy z pokolenia na pokolenie, na zawsze.

Rozdrażnili Go znowu przy wodach Meriba; przez nich nieszczęście spotkało Mojżesza,

bo rozgoryczyli jego ducha i nierozważnie powiedział swymi wargami.

Nie wytracili narodów, jak im to Pan nakazał.

Lecz się zmieszali z poganami i nauczyli się ich uczynków;

poczęli czcić ich bałwany, które się stały dla nich pułapką.

I składali w ofierze swych synów i swoje córki złym duchom.

I krew niewinną przelali: ‹krew synów swoich i córek, które złożyli w ofierze posągom kananejskim›. I ziemia krwią się skalała,

a oni się splamili swoimi czynami i swoimi występkami dopuścili się wiarołomstwa.

Gniew Pana zapłonął przeciw Jego ludowi, tak iż poczuł wstręt do swego dziedzictwa.

I wydał ich w ręce pogan, a zapanowali nad nimi ich przeciwnicy.

Ich wrogowie znęcali się nad nimi; pod ręką ich doznawali ucisku.

Wielokrotnie ich uwalniał, oni zaś sprzeciwiali się Jego planom, ginęli zatem przez swe nieprawości.

Lecz wejrzał na ich utrapienie, gdy wysłuchiwał ich błagań.

I wspomniał dla ich dobra na swoje przymierze i pożałował [ich] w swej wielkiej łaskawości.

I wzbudził dla nich litość u wszystkich, co ich uprowadzili w niewolę.

Ratuj nas, Panie, Boże nasz, zgromadź spośród narodów, abyśmy wielbili święte imię Twoje i dumni byli z Twej chwały.

Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, od wieków na wieki! A cały lud niech powie: Amen! Alleluja!

← Предыдущая

Псалтирь

Выбор основного перевода