Книга Иов Cтих 3 | Параллельные места

Выбор основного перевода

Открыть комментарий или сравнить с другим переводом

Выбор книги основного перевода

Иов Stary Testament

Stary Testament

Книга Бытие

Книга Исход

Книга Левит

Книга Числа

Книга Второзаконие

Книга Иисуса Навина

Книга Судей

Книга Руфь

Первая книга Царств

Вторая книга Царств

Третья книга Царств

Четвёртая книга Царств

Первая книга Паралипоменон

Вторая книга Паралипоменон

Ездра

Неемия

Есфирь

Иов

Псалтирь

Притчи

Екклесиаст

Песня Песней

Исаия

Иеремия

Плач Иеремии

Иезекииль

Даниил

Осия

Иоиль

Амос

Авдий

Иона

Михей

Наум

Аввакум

Софония

Аггей

Захария

Малахия

Nowy Testament

Св. Евангелие от Матфея

Св. Евангелие от Марка

Св. Евангелие от Луки

Св. Евангелие от Иоанна

Деяния св. Апостолов

Послание Иакова

Первое послание Петра

Второе послание Петра

Первое послание Иоанна

Второе послание Иоанна

Третье послание Иоанна

Послание Иуды

Послание к Римлянам

Первое послание к Коринфянам

Второе послание к Коринфянам

Послание к Галатам

Послание к Ефесянам

Послание к Филиппийцам

Послание к Колоссянам

Первое послание к Фессалоникийцам

Второе послание к Фессалоникийцам

Первое послание к Тимофею

Второе послание к Тимофею

Послание к Титу

Послание к Филимону

Послание к Евреям

Откровение Иоанна Богослова

← Предыдущая

Иов

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42

Wtedy zabrał głos Sofar z Naamy i rzekł:

Zaprawdę, odpowiedź moją dyktuje niepokój wywołany wewnętrznym wzburzeniem.

Słuchając łajań złośliwych, duch mądry gotuje odpowiedź.

Параллельные места

Иов 19:3

Dziesiąty raz mnie znieważacie. Nie wstyd wam nade mną się pastwić?

Czyż nie wiesz? Od dawien dawna, odkąd jest człowiek na ziemi,

radość występnych jest krótka, szczęście niewiernego trwa chwilkę,

choć w pysze chce sięgać po niebo i głową dotykać obłoków.

Na zawsze zaginie jak mierzwa, obecni powiedzą: A gdzież on?

Jak sen przeminął, nie można go znaleźć — znikł niby nocne marzenie.

Choć goni go oko, nie sięgnie, to miejsce nie ujrzy go więcej.

Synowie zwracają mienie ubogim, jego ręce oddają bogactwa.

Jego kości tak pełne były krzepy: wraz z nim ją kładą do prochu.

Słodkie zło w jego ustach, chętnie je miał pod językiem,

trzymał i nie chciał wypuścić, język do niego przykleił.

Pokarm spleśniał mu w trzewiach, żołądek zawiera truciznę;

dobra sam połknął i zwrócił: Bóg wyrzucił je z niego.

Wchłaniał on jad padalców, zabije go język żmijowy.

Nie spojrzy na wody płynące, choć płyną miodem i śmietaną.

Zwrócił swój zysk nie połknięty. Nie cieszy go złupione bogactwo.

Skrzywdził, zasmucił ubogich, domy zagrabiał, nie stawiał;

nie zaznał spokoju w swym wnętrzu, nie uratował się swoim skarbem.

Nic nie uszło jego chciwości, stąd jego dobra nietrwałe.

Poczuje głód mimo obfitości, owładnie nim siła nieszczęścia.

Gdy będzie czym wnętrze napełnić, Bóg ześle na niego żar swego gniewu, wyleje nań fale swej zapalczywości.

Uciekł przed bronią żelazną, przebije go łuk brązowy.

Przeszyje go, wyjdzie mu z grzbietu, błysk ostrza — z wątroby, owładnie nim przerażenie.

Ciemność jak skarb zachowana, nie wzniecony ogień go strawi, zniszczy, co skryte w namiocie.

Niebo odsłoni przewiny, ziemia dlań wrogiem się stanie.

Rozdrapią mu skarby w jego domu, rozpłyną się w dzień Jego gniewu.

To los odstępcy od Boga, dziedzictwo przez Boga przyznane.

← Предыдущая

Иов

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42

Выбор основного перевода