Әммә Петр: – Анания! Ни өсөн һин Иблискә йөрәгең менән идара итергә ирек бирҙең? Аҡсаның бер өлөшөн йәшереп ҡалдырып, Изге Рухты алдарға уйланың, – тине. –
Шулай булғас, беҙҙең аталарыбыҙ ҙа, беҙ үҙебеҙ ҙә күтәрә алмаған йөктө шәкерттәр иңенә һалып, ни өсөн һеҙ хәҙер Алланы һынайһығыҙ?
Һәм ҡайһы берәүҙәр кеүек Мәсихте һынамайыҡ – улар йылан сағыуынан үлде.
Һәр кемде үҙенең гонаһлы теләктәре мауыҡтыра һәм ымһындыра.