Қадимдан бор бўлган Худо сенинг паноҳингдир, Унинг абадий қўллари сени тутиб туради. У душманларингни олдингдан ҳайдайди, Сенга: «Уларни қириб ташла!» деб айтади.
Сен Шоҳимсан, Худойимсан, Амр бер, Ёқуб насли ғолиб бўлсин.
Худо одами Мусонинг ибодати.
Агар Эгамизни паноҳинг қилсанг, Бошингга бирон бахтсизлик келмас. Худойи Таолони қўрғонинг қилсанг, Бирон фалокат чодирингга йўламас.
шундай деди: — Агар Сен Худонинг Ўғли бўлсанг, Ўзингни пастга ташла. Ахир, ёзилган–ку: “У Сен тўғрингда фаришталарига амр беради, Оёғинг тошга қоқилиб кетмасин дея, Фаришталар қўлларида Сени кўтариб боради.”
Ахир, ёзилган–ку: “Худо Сен тўғрингда фаришталарига амр беради, Фаришталар Сени қўриқлайди.