Эй инсонлар, қачонгача шаънимни ерга урасиз?! Қачонгача пуч сўзларга кўнгил боғлайсиз?! Қачонгача ёлғонларни излаб юрасиз?!
Мени фосиқларнинг қаторига қўшмагин, Уларнинг қилмишлари ёмонликдир, Қўшниларига тилёғламалик қилади, Юракларида эса ёвуз ниятдир.
Уларнинг тили ҳалокат келтирадиган ўққа ўхшайди, Оғзидан фақат ёлғон сўзлар чиқади. Қўшниларига ширин гапиришади, Ичларида эса уларни тузоққа туширмоқчи бўлишади.