Мазлум учун Эгамиз қалъадай бўлади, Ҳа, қайғули дамларда У паноҳ бўлади.
Эгам суянган қоямдир, менинг қалъам, қутқарувчимдир. Ҳа, Худодир менинг қоям, Унда паноҳ топаман. Удир менинг қалқоним, қудратли нажоткорим, қўрғоним.
Қалбим сукут сақламай, Сени куйлаб сано ўқисин, Эй Эгам Худо, Сенга то абад шукур айтаман.
Ёлғиз Худодир суянган қоям, нажотим, Қалъам Удир, шу боис қоқилмасман.
У Менга айтади: «Сен Отамсан! Худойимсан, нажотим қояси Сенсан.»