Эдом ўлжага айланар, Ҳа, Сеир ғанимларнинг мулки бўлар, Исроил халқи эса зафарни қучар.
Эй Худойим! Сенга суяниб лашкарни йўқ қиламан, Сенга суяниб деворлардан ошиб ўтаман.
Сен туфайли душманларимизни йиқитамиз, Номинг ила ғанимларимизни эзамиз.
Солиҳларнинг чодирларида Шодлик, зафар қўшиқлари жаранглайди: “Эгамизнинг ўнг қўли мағлуб қилади.
Эгамизнинг ўнг қўли баланд кўтарилади, Ҳа, Эгамизнинг ўнг қўли мағлуб қилади.”
“Узум сиқиш чуқурида Ўзим ишладим, Ёнимда халқлардан биронтаси йўқ эди. Ғазаб билан душманларни эздим, Қаҳр билан уларни оёқ ости қилдим. Уларнинг қони кийимларимга сачради, Бутун уст–бошимни ифлос қилди.