Шундай экан, тупроқдан яратилган инсонлардан, Лойдан бино бўлган, куядай эзиладиган Одамлардан қанчалар айб топади?!
Эвоҳ, инсон чирик нарсадай, Куя еган кийимдай йўқ бўлиб кетади.
Елдай ўтиб кетгувчи умр бергансан, Сенинг назарингда умрим бир лаҳзадир, Ҳар кимнинг умри бир нафасдир.
Улар қўйлар каби ўликлар диёрига ҳайдаладилар, Ўлим уларнинг чўпони бўлади, Тонгда тўғри инсонлар уларнинг устидан ҳукмрон бўлади, Таналари чириб кетади, Ўликлар диёри уларнинг қасри бўлади.
Мен Эфрайимни куядай емираман, Яҳудо халқини қуртдай кемираман.
Лекин бу гуноҳи учун таъзирини еди. Тилсиз эшак тилга кириб, инсон овози билан пайғамбарнинг аҳмоқлигига чек қўйди.