Солиҳликка кийим каби ўрангандим, Одилликни саллам ва тўнимдай кийиб юрардим.
Руҳонийларни нажотга буркайман, Тақводорлари шодликдан куйлайдилар!
Эгам туфайли мен буюк шодлик топаман, Худойим деб қалбим жўш уради. Зотан, У мени нажот либоси билан ўради, Зафар кийимини менга кийдирди. Мен тож кийган куёвга ўхшайман, Зеб–зийнат билан безанган келиндайман.