Қаро кунларда ҳам улар завол топмайди, Қаҳатчилик кунларда ҳам фаровон яшайди.
Зотан, У қондирар ташна бўлганларни, Тўйдирар неъматлар билан очларни.
Ўзидан қўрққанларга ризқ–рўзини беради, Ўз аҳдини доимо ёдида тутади.
Шоҳлигингга У тинчлик ато қилади, Буғдойнинг энг яхшиси билан тўйдиради.