Аҳмоқнинг тили ўзига ҳалокат, сўзлари жонига тузоқдир.
Оғзини ва тилини қўриқлаган ўз жонини ташвишлардан асрайди.
Сизлар ўз сўзларингиз асосида ё оқланасизлар, ёки айбланасизлар.”
Бу мисоллар қуйидагиларни англатади: Эгамиз тақводорларни кулфатлардан қутқара олади, бетавфиқларни эса қиёмат кунидаги азоблар учун сақлайди.