Биринчи ҳалокат ўтди, бундан кейин яна иккита ҳалокат бор.
Иккинчи ҳалокат ўтди. Мана, учинчи ҳалокат тез яқинлашяпти.
Шундан кейин бошим узра учиб бораётган бир фариштани кўрдим. Бу фаришта ер юзида яшовчи ҳар бир халқ ва қабилага, ҳар қандай миллату элатга абадий Хушхабарни эълон қилаётган эди.
Шундан сўнг мен қуёш устида турган бир фариштани кўрдим. У учиб кетаётган барча қушларга баланд овозда шундай хитоб қилди: “Худонинг буюк базмига келинглар!