Мени урганларга кифтимни очдим, Соқолимни юлганларга юзимни тутдим, Ҳақорат, тупуришлардан юзимни яширмадим.
Сарвари Олам шундай демоқда: “Қани, қўзғалгин, эй қилич! Менга яқин бўлганга, Ўзимга хизмат қилган чўпонга қарши чиқ. Чўпонга ҳамла қилгин, Шунда қўйлар ҳар ёққа тарқалиб кетади, Мен қўзичоқларга қарши қўлимни кўтараман.
Баъзилар Унга тупуришди. Унинг юз–кўзини боғлаб, муштлашди: “Пайғамбар, қани, топ–чи, Сени ким урди экан?” деб айтишди. Соқчилар ҳам Уни олиб кетиб, урдилар.
Шундан кейин Ҳироднинг ўзи ҳам аскарлари билан бирга Исони камситиб масхаралади. Унга шоҳона чопон кийдириб, Пилатнинг олдига қайтариб юборди.