Энди эса силламиз қуриган, маннадан бошқа ейдиган ҳеч нарса йўқ.”
Манна кашнич уруғига ўхшарди, унинг ранги дарахт елими рангидай эди.
Халқ маннани ердан йиғиштириб олар, тегирмонда янчиб ёки ҳавончада туйиб, сўнг қозонга солиб қайнатарди, нон ҳам ёпарди. Унинг мазаси зайтун мойи қўшиб ёпилган нонга ўхшарди.
Тунда қароргоҳга шабнам тушганда, шабнам билан бирга манна ҳам ёғиларди.