Мадад сўраб, силлам қуриди, Томоқларим қақраб кетди, Эй Худойим, Сени кутиб, кўз нурим сўнди.
Мен, қулингнинг бахтига кафолат бергин, Такаббурлар мени эзишларига йўл қўймагин.
Нажотингни кутавериб, кўзим тўрт бўлди, Ваъда қилган нажотинг армонида кўзим нури тўкилди.
Ҳаммамиз айиқ каби бўкиряпмиз, Ҳаммамиз мусича каби нола қиляпмиз. Адолат кутяпмиз, аммо у йўқдир, Нажот кутяпмиз, аммо у биздан узоқда.