Чодирларининг арқонлари узиб ташланади, Улар доноликка етишмай ҳалок бўладилар.»
Бошимни кўтарсам, шердай мени пойлайсан, Ўз буюк қудратингни менга қарши ишлатасан.
Мен тинчгина яшаётган эдим, У мени парчалаб ташлади, Бўйнимдан ушлаб, мени эзди. Кейин эса Худо мени нишон қилиб,
Кечаю кундуз тарбия беришдан тўхтамадинг, Саратон иссиғидагидай мадорим қуриб қолди.
Яна эшитай шодлик, қувонч хабарин, Сен эзган суякларим яна қувонсин.