Худо қариндош–уруғимни мендан узоқлаштирди, Танишларим мендан юз ўгирдилар.
Дўст–ёронларим дардим туфайли олдимдан қочади, Туғишганларим асло ёнимга келмайди.
Ҳатто нонимни еган яқин, ишонган дўстим, Менга қарши бош кўтарган.
Яқин дўстимдан, қўшнимдан мени айирдинг, Фақат зулмат менинг шеригим бўлиб қолди.
Нега менинг дардим зўрайяпти? Нега оғир ярам тузалмаяпти? Наҳотки ёзда қуриган булоқ каби, Умидларимни барбод қилсанг?!