«Аюб билмасдан гапиряпти, Гапларининг маъниси йўқ.»
Шундай қилиб, Аюб бемаъни гапларни гапиряпти. Ҳеч нима билмай туриб, гапни кўпайтиряпти.”
«Билмай туриб, донолигимга гумон қилаётган ким?» — деб сўрадинг. Ўша менман. Ўзим тушунмайдиган нарсалар ҳақида оғиз очдим. Ақлим етмайдиган ажойиботлар ҳақида гапирдим.
Улар одамларга Худонинг қонунини ўргатишни орзу қиладилар, қонунга тиши ўтмаса–да, у ҳақда сўзлаб, ишонч билан гапирадилар.