Агарда: “Шубҳасиз, мени зулмат қамраб олади, Атрофимда кундуз тунга айланади”, деб айтсам,
Ҳатто зулмат ҳам Сен учун қоронғи эмас, Тун кундуз каби нур сочар, Туну кундуз Сен учун бирдир.
Улар ер қазиб, ўликлар диёрига киришса ҳам, Мен қўлимни узатиб, уларни чиқариб оламан. Осмонга чиқиб олишса ҳам, У ердан тортиб тушираман.
Кармил чўққисида яшириниб олишса ҳам, Уларни овлаб, қўлга тушираман. Мендан қочиб, денгиз тубига бекиниб олишса ҳам, Денгиз илонига амр бериб чақтираман.
Бутун борлиқ Худонинг кўзи олдида яп–яланғоч ва очиқдир. Ҳеч ким ва ҳеч нарса Ундан пинҳон эмас. Биз Унга ҳисоб берамиз!