Ҳеч ким қайтиб келмайдиган зулмат юртига, Тим қоронғи ерга боришимдан олдин озгина қувонай.
Тун ярмидаги зулматдай қоронғи бўлган юртга кетаман. Қоп–қоронғи ҳеч бир тартиб бўлмаган бир жойга, Ҳатто нури ҳам зулмат бўлган ерга кетаман, ахир!»”
Эй Эгам! Ҳатто зулмат водийсида юрсам ҳам, Хавф–хатардан қўрқмайман, Ахир, Сен мен билан биргасан. Сенинг чўпон таёғинг, Хивичинг мени ҳимоя қилади.
Зулматда юрган халқ ёрқин зиёни кўрди, Ўлим соя солган юрт аҳолиси устига нур сочилди.
Улар Менга интилмайдилар. Мен эса уларни Мисрдан олиб чиққан эдим, Чўлдан, чуқурликларга тўла саҳродан олиб ўтгандим, Зулмат қамраган қақроқ ерда олиб юрган эдим. Одам яшамаган, оёқ етмаган жойдан олиб ўтган эдим.
Зулматда, ўлим соясида ўтирганларни ёритади, Тинчликка олиб борадиган йўлни бизга кўрсатади.”