Қуйидагилар Хахалиё ўғли Нахимиёнинг хотираномасидир. Шоҳ Артахшас ҳукмронлигининг йигирманчи йилида, Хислав ойида мен Шушандаги қалъада эдим.
Шоҳ Ахашвераш Шушандаги қалъада шоҳлик тахтига ўтиргандан кейин,
Элам ҳам ўша ерда, бир тўда сипоҳларининг қабрлари орасида ётибди. Уларнинг ҳаммаси жангда ҳалок бўлган. Бу суннатсизлар нариги дунёга кетган. Улар тириклар дунёсига даҳшат солишган эди, энди эса гўрдаги марҳумлар сингари иснодга қолишди.
“Мен тушимда бир ваҳий кўрдим. Осмоннинг тўрт томонидан эсаётган қаттиқ шамол улкан бир денгизни тўлқинлантираётган эди.
Мен кўрган бу ваҳий юрагимга ғулғула солиб, алланечук ваҳимага туширган эди.
Шу пайтда мен Улой дарёси томонидан: — Эй Жаброил, бу одамга ваҳийнинг маъносини тушунтириб бер, — деб хитоб қилаётган инсон овозини эшитдим.