Oysa Siyon, «RAB beni terk etti,Rab beni unuttu» diyordu.
RAB diyor ki,«Sizi avutan benim, evet benim.Siz kimsiniz ki, ölümlü insandan,Ottan farksız insanoğlundan korkarsınız?
‹Bir an için seni terk ettim,Ama büyük sevecenlikle geri getireceğim.
Çocuğunu avutan bir anne gibi avutacağım sizi,Yeruşalimde avuntu bulacaksınız.
Ama bu uyarıyı dinlemezseniz,Gururunuz yüzünden ağlayacağım gizlice,Gözlerim acı acı gözyaşı dökecek,Gözyaşlarım sel gibi akacak.Çünkü RABbin sürüsü sürgüne gönderilecek.
«Onlara de ki, «Gözlerim gece gündüzDurmadan gözyaşı döksün,Çünkü erden kızım, halkımAğır bir yara aldı,Ezici bir darbe yedi.
Geceleyin acı acı ağlıyor,Yanaklarında gözyaşı;Avutan tek kişi bile yokBunca oynaşı arasında.Dostları ona hainlik etti,Düşman oldu.
Kirliliği eteklerindeydi,Sonunu düşünmedi;Bu yüzden düşüşü korkunç oldu,Avutanı yok.«Ya RAB, düşkün halimi gör,Çünkü düşmanım kazandı!»
Halk Rabbe yürekten feryat ediyor.Ey Siyon kızının surları,Gece gündüz gözyaşın sel gibi aksın!Dinlenme, gözüne uyku girmesin!