Рагьмулукъларынгны да, зор сюювюнгню де эсге ал, Раббим, неге тюгюл де гьар даим де бар затлардыр шолар.
Иса къайыкъны арт янында, ястыкъгъа баш да этип, юхлап тура. Якъчылары Ону уятып: – Устаз! Бизин батып бара турагъаныбызда Сени гьеч аваранг ёкъму? – деп сорайлар.