Мен сизин нечакъы чакъырсам да, бир якъгъа бурулуп къалдыгъыз, къолумну узатсам да, биригиз де эслеме сюймедигиз.
Сиз бары да таклифлеримни гери урдугъуз, айтагъанларыма да гьеч къулакъ асмадыгъыз.
Къайырмас, мен де сизин къайгъыгъызны уьстюнден кюлермен, азап къопгъанда мысгъылларман.
Сизге азап боран йимик гелип къалар, балагь да алатолпан йимик, хапарсыздан гелип къалар; зулму да, юк де сизин басып янчар.
Амма о такъсырланар, огъар бирден балагь гелер, аз заманны ичинде о болмагъандай болуп къалар, бирев де огъар кёмек этмес.
Тийишсиз кюйде яшамагъа башлагъан адам такъсырланып къалар, насигьатланы гёрюп ярамайгъан адам болмагъандай болуп къалар.
Раббибизден даим къоркъуп яшайгъан адам насиплидир, Аллагьгъа тынгламайгъан адам буса балагьгъа тарыр.