Исаны янына фарисейлер ва саддукейлер гелелер. Исаны сынап къарамакъ учун, О оьзлеге кёкден бир аламат гёрсетсин деп тилейлер.
Иса олагъа: – Ахшам болгъанда сиз: «Кёк къызаргъан – чакъ исси болажакъ», – дейсиз.
Тангда буса: «Кёк къызаргъан – чакъ бузулажакъ», – дейсиз. Кёкню гьалын айырып билесиз, бизин заманны аламатларын билме болмаймысыз?
Бу гьалиги яман, имансыз наслу аламат гёрмеге сюе! Огъар Юнус пайхаммарны аламатындан башгъа аламат гёрсетилмес, – дей. Сонг Иса, оланы къоюп, ондан гете.
Иса олагъа булай жавап бере: – Мен де сизге бир зат сорайым, шогъар жавап берсегиз, бу ишлени кимден ихтияр булан этегенимни Мен де сизге айтарман.
Ягьияны, адамланы сувгъа чомуп, Аллагьгъа тапшурмагъа ихтияры къайдан эди – Аллагьдан эдими яда инсанлардан эдими? Олар бир-бири булан эришмеге башлай: – Эгер: «Аллагьдан эди», – десек, шо заман О: «Неге дагъы сиз огъар инанмадыгъыз?» – деп соражакъ.
Эгер: «Инсанлардан эди», – десек, халкъдан къоркъабыз, неге тюгюл барысы да Ягьияны пайхаммар деп гьисап эте, – деп сёйлешелер.
– Биз билмейбиз, – деп жавап берелер олар Исагъа. – Бу ишлени кимден ихтияр булан этегенимни сизге Мен де айтмасман, – дей Иса олагъа.
Бир-биригиз булан къыйышып яшагъыз. Оьктем болмагъыз, мутигьлер булан къатнашыгъыз. Оьзюгюзню оьр тутмагъыз.