Эгер душманынг ач буса, огъар аш бер; эгер де о сувсап буса, сув ичир.
Иса булай дей: – Атам! Булардан гечип къой. Неге тюгюл де, булар не этегенин билмейлер. Асгерлер чёп салып, Ону опуракъларын пайлап алалар.
Сонг, о тизлеринден чёгюп, гючлю сес булан: – Я Рабби, бу гюнагьы учун олагъа такъсыр этме, – дей. Шону да айтып, Стефан жан бере.
Сизге яманлыкъ этегенлеге Аллагьны яхшылыгъын ёрагъыз. Яхшылыгъын ёрагъыз, налатламагъыз.
Терсине, Сыйлы Язывларда язылгъаны йимик: «Душманынг ач буса – ону тойдур, сувсап буса – сув бер. Шолай этмек булан сен ону уялмакълыгъындан ерге гирип гетер гьалына саларсан».
Оьзюбюзню къолларыбыз булан яманокъ загьмат тёгебиз. Бизин сёгелер, биз буса олагъа Аллагьны яхшылыгъын ёрап дуа этебиз. Бизин гьызарлайгъанда, сабурлукъ этип турабыз.
Оьзюн сёгегенде, О сёгюшюв булан жавап къайтармады. Оьзю азап чегегенде, биревге де къоркъув бермеди, адилли кюйде дуван этеген Аллагьгъа аркъа таяп токътады.