Эгер де Къабил учун етти керен оьч ала буса, Ламегь учун етмиш етти керен алар.
Амма рагьмулу Аллагь гечип турду гюнагьны, къырып да турмады оланы. Къазапланывуну алдын алып турду кёп керенлер, бары яман ачувун да гёрсетип турмады Ол.
Бу аякъ хыйлыланы гюнагьларын гечдирмек учун тёгюлежек къанымдыр. О къан Аллагьны ва Ону халкъыны арасындагъы разилешивню белгисидир.
Аврувну гелтиргенлени иманы барын гёрюп, Иса тербенмейген шо адамгъа: – Балам, сени гюнагьларынгдан гечилди, – дей.
Онда дин алимлерден бир нечеси олтуруп:
– Неге Бу Адам капирлик эте? Бир Аллагьдан башгъа гюнагьларындан гечмеге ким бола? – деп ойлашалар.
Иса шоссагьат дин алимлени ойларын ругьу булан билип, олагъа булай дей: – Сиз неге олай ойлашасыз?
Къайсы рагьатдыр, тербенмей авруйгъан адамгъа: «Сени гюнагьларынгдан гечилди», – демекми, ёгъесе: «Туруп, ятывунгну да алып, юрюп йибер», – демекми?
Мени, Инсанны Уланыны, бу дюньяда гюнагьлардан гечмеге къудратым барны сиз гьали гёрежексиз. Сонг аврувгъа булай дей:
Вёрегиз, сакъ болугъуз! Эгер иман къардашынг сагъа къаршы гюнагь иш этсе, огъар айып эт, эгер этеген гюнагь ишине гьёкюнсе, ондан геч.
Эгер гюнде етти керен о сагъа къаршы гюнагь иш этип ва гюнде етти керен о сагъа: «Айыплыман, геч», – деп айтса, ондан геч.