Якъчылары сёйлеп турагъанда, Иса бирден Оьзю оланы арасына гелип токътай ва: – Уьюгюзге яхшылыкъ, – дей.
Олар тартынып ва къоркъуп, биз гёреген бу бир ругьдур деп ойлашалар.
Иса олагъа: – Неге булай къоркъдугъуз? Неге юреклеригизге булай шеклик ойлар геле?
Мени къолларыма ва бутларыма къарагъыз. Бу – Мен Оьзюммен. Магъа тийип къарагъыз, ругьну Меники йимик эти ва сюеклери болмай, – дей.
Шону да айтып, Иса олагъа къолларын ва бутларын гёрсете.