Олар ашайгъанда, Иса экмек алып, шюкюр дуа да этип, сындырып якъчыларына пайлай. Сонг: – Алып ашагъыз. Бу Мени къаркъарамдыр, – дей.
Сонг кёкге багъып къарап, кюстюнюп, огъар: «Эффата!» Демек, «Ачыл!» – дей.
Олар ашайгъанда, Иса экмек алып, шюкюр дуа да этип, сындырып якъчыларына пайлай. Сонг: – Алыгъыз, бу Мени къаркъарамдыр! – дей.
Иса олар булан тепсиде олтургъанда, экмекни де алып, шюкюр дуа эте ва ону сындырып олагъа бере.
Шо заман оланы гёзлери ачылып, олар Исаны таныйлар. Амма О якъчыларына дагъы гёрюнмейген болуп къала.
Оьлю ятгъан анакъны алдындан ташны тайдыралар. Гёзлерин кёкге къаратып, Иса булай дей: – Гьей Атам! Мени эшитгенинг учун, Сагъа шюкюр этемен.
Сен Мени гьар заман эшитегенингни Мен билемен. Амма бу сёзлени мунда токътагъан халкъ учун, Мени Сен йибергенинге иман салсын учун айтдым!