Насиплидир Магъа шеклик этмейген.
Иса халкъгъа шолай сёйлеп турагъанда, Ону булан сёйлемеге сююп, анасы ва инилери гелип, къырда токътайлар.
Сонг Исаны анасы ва инилери гелелер. Оьзлер къырда къалып, Ону чакъырмагъа йиберелер.
Иса ата-анасы булан гете ва Назаретге геле, оланы изнусундан чыкъмай тура. Ону анасы буса бары да бу затланы эсде сакълай ва оланы гьакъында ойлаша тура.
Иса буса гьакъыл ва оьмюр якъдан оьсе. Йыллар гетген сайын Огъар Аллагьны ва инсанланы сюювю арта.
– Атасын ва анасын биз таныйгъан Юсупну уланы Иса тюгюлмю Бу? «Мен кёкден гелгенмен», – деп гьали О нечик айтма бола? – деп сорайлар.
Иман салагъан сизин учун бу таш къыйматлы. Иман салмагъанлар учун буса, усталар ташлап къойгъан таш кюрчюню аслу ташы болуп токътады.
Сыйлы Язывланы башгъа еринде булай язылгъан: О Ташгъа сюрюнерлер, О саялы йыгъыларлар. Аллагьны каламына тынгламайгъаны саялы сюрюнерлер. Олагъа шолай буюрулгъан.
О бары затындан магьрюм къалып, къулдай болуп токътагъан. Бары да инсанланы йимик, Ону да къатынгиши тапгъан.
Сонг да Оьзюн олай тёбен салды чы, олай тынглавлу эди чи, оьлюмню – гьатта хачдагъы оьлюмню къабул этди.