Неге тюгюл де, Ол айтгъаны да бир болду, этилгени де; Ол буюргъаны да бир болду, яшавгъа чыкъгъаны да.
Ювугъуна барып, олар Исаны уятып: – Устаз! Устаз! Биз батыла турабыз, – дейлер. Уянып, О елни ва сувну гьалекленивюн токътата. Олар да токътап, бир шыплыкъ болуп къала.
Иса: – Магъа ким тийди? – деп сорай. Гьариси оьзю тиймегенни айта. Шо заман Петер: – Устаз, сени айланангда кёп халкъ бар ва бары да якълардан ябурулуп геле, – дей.
Олар Исаны янындан гетме айланагъан заманда, Петер Огъар: – Устаз, бизин мунда болмакълыгъыбыз не яхшыдыр! Бирин Сени учун, бирин Муса учун, бирин де Илияс учун уьч чатыр къурайыкъ, – дей. Шо заман не сёйлейгенин о оьзю де билмей.
Бу заман Югьан: – Устаз! Биз Сени атынг булан жинлени къувалайгъан бир адамны гёрдюк, бизинки болмагъаны саялы, биз ону токътатмагъа къарадыкъ, – дей.
– Иса, Устаз, бизге бир рагьму эт! – деп къычыра.