Сен буса ораза тутгъанда, башынга май сюртюп, бетингни жув.
Пакъырлар даим яныгъызда болажакъ, Мен буса даим яныгъызда болмажакъман.
Балаларым! Сизин арагъызда турмагъа Магъа кёп къалмагъан. Сиз Мени ахтаражакъсыз, амма, алда Мен ягьудилеге айтгъаным йимик, «Мен барагъан ерге сиз гелип болмажакъсыз». Муна шолай деп Мен гьали сизге де айтаман.
Онда гелгенде, Мен сизин учун ер гьазирлермен, сонг къайтып гелермен. Сиз де Мен бар ерде болсун учун, сизин де Оьзюм булан алып барарман.
Олар Раббибизге ибадат этип, ораза тутуп турагъанда, Аллагьны Ругьу: – Барнабаны ва Савулну Мен буюргъан ишни этмек учун, Мени яныма йиберигиз, – дей.
Павел ва Барнаба Исагъа иман салгъанланы гьар жыйынында тамазаланы белгилейлер. Дуа этмек ва ораза тутмакъ булан оланы Оьзюне иман салгъан Раббибизге аманат этелер.
Дуа булан машгъул болмакъ учун, заманлыкъгъа бирев-бирев булан разилешип тюгюл эсе, бир-биригизге ювукълукъ этивден магьрюм къалмагъыз. Сонг дагъы да ювукълукъ этигиз, неге тюгюл де оьзюгюзню енгип сакълап болмайгъаныгъыз саялы, сизин иблис алдатмасын.
Мен гьалсыз болгъунча ишлеп ва загьмат тёгюп турдум. Нечесе керенлер юхусуз къалдым. Мен ач къалдым, сувсабымдан янып турдум, кёп керенлер рызкъысыз турдум. Исси гийинме имканлыгъым болмай, сувукълукъ не экенни билдим.