Шо заман Иса булай дей: – Гьей кёкню де, ерни де Раббиси болгъан Атам! Бу затланы гьакъыллылардан ва англавлулардан яшырып, яшлагъа ачгъанынг саялы, Сагъа шюкюр этемен.
Гьали Мени юрегим гьалек. Мен не дейим? «Атам! Мени бу мюгьлетден къутгъар!» – дейими? Мен чи бу дюньягъа шону учун – шо мюгьлет учун гелгенмен!
Гьей Атам, гьар макътавлар болсун Сени атынга! Шо вакъти кёклерден: – Мени атым макътавлудур, Мен ону дагъы да артыкъ макътавлу этермен! – деген бир сес чалына.
Бу сёзлени сёйлеген сонг, кёкге багъып къарап, Иса булай дей: – Гьей Атам, Мени заманым гелди. Уланынг Сени макътавлу этсин учун, Сен де Уланынгны макътавлу эт.