олагъа: – Мундан чыгъыгъыз! Къыз оьлмеген, юхлап тура! – дей. Олар Исаны мысгъыллап кюлейлер.
Къабурлар ачыла, Аллагьны хыйлы оьлген адамлары тириле.
О ичине гире ва олагъа: – Бу пашманлыкъ, яс негер тарыкъдыр? Къыз оьлмеген, о юхлап тура, – дей.
Барысы да къызгъа тююнюп яс этип йылайлар. Амма О: – Йыламагъыз, о оьлмеген, юхлап тура, – дей.
Къызардашлар Исагъа: – Я Рабби, Сени сюеген адамынг авруй, – деп хабар йибере.
Сонг, о тизлеринден чёгюп, гючлю сес булан: – Я Рабби, бу гюнагьы учун олагъа такъсыр этме, – дей. Шону да айтып, Стефан жан бере.
Шо себепден сизин арагъызда кюйсюзлер ва авруйгъанлар кёп, оьлегенлер де аз тюгюл.
Къардашлар, умуту ёкъ оьзге адамлар йимик, сиз пашман болмасын деп, оьлгенлени гьакъында билгенигизни сюебиз.
Иса оьлгенине ва О янгыдан тирилгенине биз инанабыз. Шо саялы Исагъа иманы булан оьлгенлени де Аллагь Ондан таба тирилтежегине де инанабыз.
Биз, Раббибиз гележек замангъа сав къалгъанлар, шо замангъа оьлгенлерден алгъа чыгъып болмажакъбыз. Шону Раббибиз Оьзю айтгъан ва сизге муна биз де айта турабыз.
Буйрукъ сёзю, баш малайиклени бирисини авазы ва Аллагьны сюрюню тавушу эшитилип, Оьзю Раббибиз кёкден тюшежек. Исагъа иманы булан оьлгенлер буса шо заман башлап тирилежеклер.
Сонг яшап турагъан биз, савлар да, ерден гётерилип, булутланы ичинде олагъа къошулуп, кёкде Раббибизни къаршылажакъбыз. Шо замандан тутуп даим Ону булан бирликде къалажакъбыз.