Тюшюнде о ерни де, кёкню де къошагъан батгъычны гёре. Шо батгъычдан Аллагьны малайиклери минип-тюшюп тура болгъанлар.
Иса сувдан чыгъып гелегенде, кёклер ачылып, Аллагьны Ругьу гёгюрчюндей бир гёрюнюшде уьстюне багъып тюшюп гелегенин гёре ва
Шо вакъти иблис Ону къоюп гете. Малайиклер шоссагьат гелип, Исагъа къуллукъ этме гиришелер.
Иса огъар: – Тюлкюлени инлери, кёкде учагъан къушланы уялары сама бар. Мени, Инсанны Уланыны, буса башымны сыйындырмагъа ерим де ёкъ, – дей.
Онда Иса къыркъ гюнню узагъында иблисни ягъындан сыналып тура. Иса къыр гьайванланы арасында тура ва малайиклер Огъар къуллукъ этелер.
Бютюн халкъ йимик, Иса да, сувгъа чомдуртуп, Оьзюн Аллагьгъа тапшурта. Иса дуа этеген заманда, кёк ачыла.