Инг башлап Аллагь кёкню ва ерни яратгъан.
Раббибизни сёзю буландыр кёклер яралгъаны, Ол айтып яратгъандыр шондагъы бары да юлдузланы да.
Неге тюгюл де, Ол айтгъаны да бир болду, этилгени де; Ол буюргъаны да бир болду, яшавгъа чыкъгъаны да.
Дюнья яралгъандан берли Аллагьны гёзге гёрюнмейген белгилерин, демек даимлик къудратын ва Аллагьлыгъын гьакъыл булан англамагъа бола. Шолар О яратгъан бары да затларда гёрюнюп тура. Шогъар гёре шо адамлар Аллагьны алдында айыплы къала.
Шолайлыкъда, Аллагьны ваъдасы инсанлагъа иманы саялы бериле. Шо ваъда Ибрагьимни бары да наслуларына уллу савгъатдыр. Шо ваъда янгыз Къанунгъа гёре юрюйгенлеге тюгюл, Ибрагьим йимик иманы булан яшайгъан гьар гишиге бериле. Аллагьны алдында Ибрагьим бизин барыбызны да атабыздыр. Сыйлы Язывларда язылгъан кюйде: «Мен сени бир кёп халкъланы атасы этдим». Ибрагьим оьлюлени тирилтеген ва бар болмагъан бары да затны бар этеген Аллагьгъа иман салды.
Булай ойлашагъанлар Аллагь тезден Оьзюню буйругъу булан кёклени яратгъанны да, топуракъны сувдан ва сув булан болдургъанны да унуталар.