О, Құдайым, Құдайым менің!Неліктен мені жалғыз қалдырдың?Айқайлаған даусыма құлақ салмайсың,Мені құтқарудан неге алшақсың?
Ғұмыр жасым қайғыдан қысқаруда,Күңіреніп өмірім таусылуда,Күнәма бола күш-қуатым қайтуда,Сүйектерімнің күші кетіп қуаруда.
Әбден әлсіреп, шалдығып-шаршаймын,Жан азабынан қатты ыңқылдаймын.
Осылай аузымды ашпай үндемедім,Тіпті жақсылық жайлы да сөйлемедім,Содан күшейе түсті қасіретім.
Жүрек жалындап, ойымда от тұтанды,Тілімнен отты сөздер ағытылды: