Олар елге Негев арқылы еніп, Хеброн қаласына жетті. Онда Анақтың ұрпақтары Ахиман, Шешай, Талмай деген алыптар тұратын. Ал Хеброн Мысырдағы Соған қаласынан жеті жыл бұрын салынған қала.
Бұл елде бидай мен арпа, жүзім бұталары, інжір мен анар, зәйтүн майы мен бал да мол.
Өзім үшін бау-бақшалар да дайындап, оларға түрлі жеміс ағаштарын ектім.
Уа, жаным, керемет қой сұлулығың,Көгершіндей қос жанарың, сондай сұлусың!(Қалыңдық:)
Көтерілші, самал желім, солтүстіктен,Сондай-ақ, жылы желім, оңтүстіктен,Өзімнің бақшама соғып келсеңші,Жұпарларын оның тарата берсеңші!Сүйген жарым өз бақшасына келсін,Тәтті жемістерінен таңдап жесін!
Жаңғақ ағашының тоғайына бардым,Аңғардың көгорай шалғынын қарадым.Жүзім бұталары бүршік жарды ма,Анар ағаштары гүлдей бастады ма,Соны біліп келуге шықтым далаға.
Жүрші, сүйіктім, далаға барайық,Кәне, ауылдарда түнеп шығайық.
Жүзім бұталары қурап, інжір ағаштары солып қалды, анар, құрма, алма, даладағы барлық ағаштар да қурап қалды. Содан адамдар да қуаныштан ада болды.
Тұқым әлі де қамбаларыңда сақталып келеді, солай емес пе? (Демек, сендер әлі де егін егіп, жинаған жоқсыңдар.) Жүзім, анар, інжір және зәйтүн ағаштары да жемістерін әлі берген жоқ. Алайда бүгіннен бастап Мен сендерді жарылқайтын боламын!»