Барлық отарлар жиналғаннан кейін малшылар тасты аударып тастап, малдарын суарып, болған соң құдық аузын қайтадан бекітіп қоятын.
Суын ішіп, шөліңді бас өз «құдығыңнан»,Ләззат тап өз «бұлағыңның кәусарынан».
«Бұлағың» көшелерде ақсын ба,«Кәусарың» алаңдарда жайылсын ба?
Лайым ол тек қана сендік болсын,Адал жүр, бөліспе өзгелермен!
Құдайым жарылқай көрсін «бұлағыңды»,Қанағат ет жастай алған қосағыңды:
Мен, Жаратқан Ие, сендерді әрқашан жетелеп жүремін, шөл далада да қажеттеріңмен қамтамасыз етіп, денелеріңе қуат беремін. Осылай сендер суы мол баққа, ешқашан сарқылмайтын бұлаққа ұқсайтын боласыңдар.