(Асафтың жыры.)Құдай Исраил үшін қандай игі,Жүрегі пәктер үшін мейірімді!
Жаратқан Ие олардан бас тартты, енді олар «жарамсыз күміс» деп аталатын болады!
Амандық пен тыныштықтың келуін тосудамыз, бірақ жақсы еш нәрсе болмады! Сауығатын кезімізді күтіп келеміз, бірақ басымыздан өткені қорқыныш!
Көретін азабым неліктен басылмайды? Маған түскен жара еш жазылмай ауыра береді. Сен мен үшін кенет пайда болып, кейін тартылып қалатын тұрақсыз бұлақ сияқты боласың ба? — дедім.
Әлде Сен бізге әбден қаһарландың ба,Әлде бізден біржола бас тартқансың ба?»
Жұрт «Бәрі тыныш, қауіпсіз» деп жүргенде, апат аяғы ауыр әйелдің толғағындай табан астынан болады. Сонда ешкім қашып құтыла алмайды.