Бұдан былай балалары абыройлы ма, ол содан хабарсыз, әлде олар елеусіз бе, оны да біле алмайды.
Күрсіне ыңқылдап қатты шаршаймын,Түні бойы зар еңіреп жылаймын,Төсегімді көз жасыммен дымқылдаймын.
Өлгендей-ақ олар мені ұмытқан,Ұқсаймын қыш ыдысқа сынып қалған.
Түнектегілер кереметтеріңді біле ме,Ұмыт болғандар әділдігіңді түсіне ме?
Сол иелеріміз енді дүниеден өткен,Әрі аруақтары тірілмес өлімнен,Өйткені ден қойып, оларды қырдың Сен,Содан олар шықты бәрінің естерінен.