Книга Ёв Cтих 12 | Параллельные места

Выбор основного перевода

Открыть комментарий или сравнить с другим переводом

Выбор книги основного перевода

Ёв Стары Запавет

Стары Запавет

Быцьцё

Выхад

Лявіт

Лікі

Другі закон

Ісус Нав

Кніга Судзьдзяў

Рут

Першая Царстваў

Другая Царстваў

Трэйцяя Царстваў

Чацьвёртая Царстваў

Першая Летапісаў

Другая Летапісаў

Эздра

Нээмія

Эстэр

Ёв

Псалтыр

Выслоўі

Эклезіяст

Песьня

Ісая

Ерамія

Плач

Езэкііль

Данііл

Асія

Ёіль

Амос

Аўдзей

Ёна

Міхей

Навум

Абакум

Сафон

Агей

Захарыя

Малахія

Новы Запавет

Паводле Мацьвея

Паводле Марка

Паводле Лукаша

Паводле Яна

Дзеі

Якава

Першае Пятра

Другое Пятра

Першае Яна

Другое Яна

Трэйцяе Яна

Юда

Да Рымлянаў

Першае да Карынфянаў

Другое да Карынфянаў

Да Галятаў

Да Эфэсянаў

Да Піліпянаў

Да Каласянаў

Першае да Фесаланікійцаў

Другое да Фесаланікійцаў

Першае да Цімафея

Другое да Цімафея

Да Ціта

Да Філімона

Да Габрэяў

Адкрыцьцё

← Предыдущая

Ёв

Следующая →

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42

А сёньня сьмяюцца зь мяне і малодшыя за мяне гадамі, тыя, чыіх бацькоў я не згадзіўся б пасадзіць разам з сабакамі статкаў маіх.

І сіла рук іхніх навошта мне? Над імі ўжо прайшоў час.

Беднасьцю і голадам змораныя, яны ўцякаюць у стэп бязводны, змрочны і апусьцелы;

скубуць зеляніну каля кустоў, і ягады ядлоўцавыя — хлеб іхні.

З суполкі выганяюць іх, крычаць на іх, як на злодзеяў,

каб жылі яны ў калдобінах патокаў, у цясьнінах зямлі і скалаў.

Равуць паміж кустамі, ціснуцца пад цернем.

Людзі адкінутыя, людзі бязь імя, адкіды зямлі!

Я і зрабіўся цяпер іхняй і ежаю іхняй гутаркі.

Яны грэбуюць мною, аддаляюцца ад мяне і не перастаюць пляваць перад абліччам маім.

Як што Ён разьвязаў повад мой і пабіў мяне, дык яны скінулі зь сябе кілзы перад абліччам маім.

З правага боку ўстае гэты вылюдак, зьбівае мяне з ног, кіруе свае пагібельныя шляхі да мяне.

Параллельные места

Ёв 19:12

Псалтыр 139:5

Псалтыр 139:6

Палкі Ягоныя прыйшлі разам і скіравалі дарогу сваю да мяне і разьмясьціліся вакол намёта майго. Ззаду і сьпераду атачыў Ты мяне і кладзеш на мяне руку Тваю. Дзіўнае мне Тваё веданьне — высока, дасягнуць яго не магу!

А маю сьцежку сапсавалі: усё пасьпеплі зрабіць дзеля маёй пагібелі, ня маючы памочніка.

Яны прыйшлі да мяне, як праз шырокую праломіну; з шумам кінуліся на мяне.

Жахі памкнуліся на мяне; як вецер, разьвеялася веліч мая, і шчасьце маё адляцела, як воблака.

І сёньня выліваецца душа мая; дні смутку агарнулі мяне.

Уначы ныюць ува мне косьці мае; дні смутку агарнулі мяне.

Вельмі цяжка здымаецца зь мяне вопратка мая; краі хітона ціснуць мяне.

Ён кінуў мяне ў бруд, і я зрабіўся, як пыл і попел.

Я заклікаю Цябе, і Ты ня слухаеш мяне, — стаю, а Ты толькі глядзіш на мяне.

Ты зрабіўся жорсткім да мяне, моцнаю рукою варагуеш супроць мяне.

Ты падняў мяне і прымусіў мяне насіцца па ветры і ламаеш мяне.

Так, я ведаю, што Ты прывядзеш мяне да сьмерці і ў дом збору ўсіх, што жывуць.

Правільна, Ён не працягне рукі Сваёй над домам касьцей: ці будуць яны крычаць пры сваім разбурэньні?

Ці ня плакаў я па тым, хто быў у горы; ці ня журылася душа мая па бедных?

Калі я чакаў дабра, прыйшло зло; калі я чакаў сьвятла, прыйшла цемра.

Мае вантробы кіпяць і не перастаюць; сустрэлі мяне дні смутку.

Я хаджу пачарнелы, але не ад сонца; устаю на сходзе і крычу.

Я зрабіўся братам шакалам і сябрам страўсам.

Мая скура пачарнела на мне, і косьці мае абгарэлі ад сьпёкі.

І цытра мая зрабілася панылаю, а жалейка мая — голасам сьлёзным.

← Предыдущая

Ёв

Следующая →

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42

Выбор основного перевода