Ғайсаның янында шәкерттәренең береһе, Уның яратҡан бер шәкерте ултыра ине.
Симон Петр уға, Ғайсаның кем хаҡында һөйләүен һорарға ҡушып, ишара яһаны.
Ә теге шәкерт, Ғайсаға тағы ла нығыраҡ яҡынайып, Унан: – Хужам, ул кем? – тип һораны.
Шунда Ғайсаның яратҡан шәкерте: – Был – беҙҙең Раббыбыҙ! – тине Петрға. «Раббыбыҙ» тигән һүҙҙе ишеткәс, Симон Петр өҫ кейемен тәненә урап (ул кейенмәгән ине), кәмәнән һыуға һикерҙе.