Əfsus ki O, anamın bətninin qapılarını bağlamadı, Gözlərimi əzabsız saxlamadı.
Niyə doğulanda mən ölmədim, Bətndən çıxarkən nəfəsim kəsilmədi?
Niyə əzab çəkənlər işıq üzü görür, Əziyyət içində olanlar həyata gəlir?
Sən qabaran dənizə hökm edirsən, Aşıb-daşan dalğaları yatırırsan.
Biz xəcalətimiz içində yatırıq, Rüsvayçılıq bizim yorğanımızdır, Çünki cavanlığımızdan indiyədək Biz və atalarımız Allahımız Rəbbə qarşı günah etdik, Allahımız Rəbbin sözünə qulaq asmadıq”».
Rəbbin qəzəb dəyənəyindən Mən əzab çəkirəm,
O məni apardı, İşıqda deyil, qaranlıqda gəzdirdi.