Мен сенинг олдингда — Синай тоғидаги қоянинг тепасида тураман. Сен таёқни қояга ур, қоядан сув отилиб чиқади. Кейин халқ ичади. Мусо Исроил оқсоқолларининг кўзи олдида Эгамиз айтгандай қилди.
Шу воқеадан кейин Эгамиз халқ орасига заҳарли илонларни жўнатди, илонлар Исроил халқининг кўпчилигини чақиб ўлдирди.
Мусо қўлини кўтариб, қояга таёғи билан икки марта урган эди, қоядан шариллаб сув оқди. Жамоанинг ўзи ҳам, уларнинг моллари ҳам сув ичди.
У саҳродаги қояларни парчалади, Денгиз сувидай мўл сувни уларга берди.
У қояни сув ҳовузига айлантирган, Қаттиқ қоядан булоқ чиқарган.
Мен саҳрода сенга ғамхўрлик қилдим, Сувсиз қақраган чўлда сени боқдим.