Ўз ҳаётимда кўрганман, ким ёвузлик, Ғам–ғусса экса, худди ўшани ўради.
Халқлар ўзлари қазиган чуқурга ўзлари йиқилди, Яширган тўрларига оёқларидан илинди.
Душманларим оёқларимга тузоқ қўйган, Қайғу–кулфатдан руҳим чўккан. Улар сўқмоқларимда чуқур қазиди, Ўзлари қазиган чуқурга ўзлари қулади.
Фосиқнинг ишлари унинг ўзини ушлайди, гуноҳлари уни занжирбанд қилади.
Бировга чуқур қазиганнинг ўзи унга тушади, тош думалатганга эса ўша тош қайтади.
Чуқур қазиганнинг ўзи унга тушиши, деворни бузганни эса илон чақиши мумкин.