Эгамизнинг номини улуғлайман! Худойимизнинг буюклигига ҳамдлар ўқинг!
У суянган Қоям, Унинг ишлари комил, Ҳамма йўллари адолатлидир. Худо садоқатлидир, Унда ёлғон йўқ, У ҳақ ва одилдир.
Солиҳлар фосиқларнинг аҳволини кўриб, хурсанд бўладилар, Айбсизлар фосиқларни мазах қилиб куладилар.
Солиҳлар Эгамиз туфайли севинсин! Солиҳлар Унда паноҳ топсин, Ҳамма покдил инсонлар Уни мадҳ этсин.
Кўз нурлари сўнсин, кўрмай қолсин, Беллари то абад букчайиб қолсин.
Фақат кўзларингни оч, шунда кўрасан Фосиқнинг қандай жазо олганини.
Шаҳар ташқарисидаги ўша чуқурда узумларни эза бошлашди. Чуқурдан қон дарё бўлиб оқиб чиқди. Бу қонли дарё 1600 ўқ отими масофага оқиб борди, у шунчалик чуқур эдики, деярли отни кўмиб юборар эди.