Дадил ва ботир бўл, Исроил халқи бу юртни қўлга киритиб, эгалик қилишига сен бош бўласан. Чунки уларнинг ота–боболарига, бу юртни сизларга бераман, деб ваъда қилганман.
Бардам бўлинг, дадил бўлсин юрагингиз, Эй сиз, Эгамиздан умид қилганлар!
Эгамиздан умид қил, Унинг йўлларини тутгин, У сени юксалтиради, бу юртни эгаллайсан, Фосиқнинг қирилиб кетишини сен кўрасан.
Жоним ёлғиз Худога мунтазирдир, Нажот менга Худодан келади.
Эй жоним, ёлғиз Худога мунтазир бўлгин, Умидим манбаи Унинг Ўзидир.
Эгамга умид боғлайман, Ҳа, жоним Унга талпинади. Унинг каломига умид боғлайман.
Ўша куни улар шундай дейдилар: “Мана, бизнинг Худойимиз, Қутқарсин деб, Уни кутгандик, У бизга нажот берди. Келинглар, қувонайлик, севинайлик! Умид қилиб кутгандик, Мана, бизнинг Эгамиз.”
“Эй Эдом халқи, халқларнинг орасида Мен энг арзимаси қилиб қўяман сизни, Ҳамма сизлардан нафратланади.
Такаббурлигингиз сизларни алдади. Қоядаги қўрғондир пойтахтингиз, Баланд тепаликдадир уйларингиз, Шунинг учун айтасиз ўзингизча: «Ким бизларни тушира олар ерга?!»